Με αφορμή το χαρτί ως πρώτη ύλη, δομικό στοιχείο και λιγότερο ως επιφάνεια, η γκαλερί TinT παρουσιάζει έργα καλλιτεχνών που χρησιμοποιούν το χαρτί σαν κύριο εκφραστικό μέσο για διαφορετικές αναζητήσεις. Συμμετέχουν οι εικαστικοί Ελένη Αγγέλου, Νίκος Αλεξίου, Βάσω Γκαβαϊσέ, Ζωή Κεραμέα, Ιωάννα Ξημέρη, Βάσω Μανιδάκη, Ντόρα Οικονόμου, Άρτεμις Ποταμιάνου, Ελένη Ρήγα, Κώστας Χριστόπουλος, Στρατής Ταυλαρίδης και Ulrich Vogl. Επίκεντρο της δουλειάς της Ελένης Αγγέλου είναι η σχέση της διαδικασίας της δημιουργίας με το τελικό αντικείμενο. Η δουλειά της αποτελεί μια ερευνητική δραστηριότητα, της οποίας ζητούμενο δεν είναι το αντικείμενο, αλλά η εφευρετικότητα και η δημιουργική ικανότητα. Στο έργο της το χαρτί γίνεται το πεδίο όπου αποτυπώνει ακατάληπτα “μηνύματα” μίας μόνο επαναλαμβανόμενης φράσης και αποσπασματικών εικόνων. Η μετατροπή διακοσμητικών στοιχείων σε εννοιολογικά οριζόμενες απεικονίσεις στις εύθραυστες κατασκευές του Νίκου Αλεξίου, έχει σαν αποτέλεσμα την ανάδειξη της χειρωνακτικής ενασχόλησης σε πράξη στοχασμού. Ομοίως και ο θεατής καθοδηγείται σε μια υποσυνείδητη έστω αναφορά και αναζήτηση σχετικά με την προέλευση των μοτίβων. Δομές, υπέρ-δομές και πλέγματα , που παράγονται και αναπαράγονται βασισμένες στην Ευκλείδεια γεωμετρία και στην Πλατωνική θεώρηση της υλικότητας, συνθέτουν τον βασικό ιστό του έργου της Βάσως Γκαβαίσε. Με αναφορές στην φύση (κρυσταλλικές δομές, fractals κ.α) αλλά και σε νοητικά συστήματα (αριθμοί, γλώσσα κ.α), υφαίνονται γεωμετρικά στοιχεία που δημιουργούν κόσμους. Το χαρτί σαν αναδιπλούμενη επιφάνεια είναι κυρίαρχο υλικό στη δουλειά της Ζωής Κεραμέα. Το χρησιμοποιεί για την εκτύπωση των χαρακτικών της, για να σχεδιάσει με γραφίτη ή σινική μελάνη, το διπλώνει για να κατασκευάσει τρισδιάστατες δομικές μονάδες που τις ράβει μεταξύ τους για τη σύνθεση μεγάλων και μικρών γλυπτών, το κόβει με ψαλίδι και κοπίδι. Τα χαρτοκοπτικά της είναι η βασική αρχή για συλλεκτικά βιβλία της (artist’s books), για τα κεραμικά της καθώς και για τα παιχνίδια της, όπως η εφαρμογή για το iPhone και iPad, “Mandala Memory”, μέρος της οποίας είναι και τα πέντε χαρτοκοπτικά έργα της που παρουσιάζονται στην παρούσα έκθεση. Τα έργα της Βάσως Μανιδάκη αναδεικνύονται ως αποσπάσματα μορφών παιδικών παιχνιδιών σε χαρτί, τοποθετημένα μέσα στο μικρο-χώρο μιας διάφανης βιτρίνας. Το χαρτί αποτυπώνει/αντιγράφει πλήρεις όγκους μικροσκοπικών παιχνιδιών. Τα έκτυπά τους αποσπασματικά ανασυντίθενται σε μια νέα μορφή. Η απλή συνθήκη της αντιγραφής στο χαρτί, γίνεται ο ρυθμιστής της μεταμόρφωσης. Ένα πορσελάνινο μπιμπελό ή μια πλαστική κούκλα, μετατρέπονται σε επιφάνειες που περιγράφουν το κενό στο εσωτερικό τους. ​H Ιωάννα Ξημέρη αντικαθιστά το σχέδιο με μια ιδιότυπη διαδικασία αφαίρεσης υλικού από το χαρτί της (cut-out). H καθολική χρήση του λευκού και οι απανωτές επιστρώσεις ημιδιαφανούς χαρτιού δημιουργούν στα έργα της την τελική εικόνα ενός άυλου τοπίου. Η λεπτότητα και ευθραυστότητα των έργων θυμίζουν γιαπωνέζικη χειροτεχνία ενώ τα ασαφή τοπία που απεικονίζονται αφήνουν την αίσθηση της θέασης των ιμπρεσιονιστικών τοπίων. Στο έργο της Ντόβα Οικονόμου ευτελή συνήθως υλικά διαμορφώνονται με μια σχολαστική διαδικασία σε αντικείμενα που ξετυλίγονται σαν μοτίβα που επαναλαμβάνονται, ενώ κάνουν αισθητή